Muskusratten opsporen

De Universiteit van Amsterdam (UvA) doet onderzoek naar de toepassing van eDNA bij het opsporen van muskusratten. Door watermonsters te analyseren kan de aanwezigheid van muskusratten in een bepaald gebied worden aangetoond. Vervolgens moet worden nagegaan wat de beste bemonsteringsstrategie is en op welke manier de watermonsters het best kunnen worden genomen.

Monsters nemen

Voor de monstername werkt Waternet samen met de UvA en met Muskusrattenbeheer West- en Midden-Nederland (MRB-WMNL). Daarbij legt de UvA de focus meer op het inwinnen van monsters met bestaande middelen, door bijvoorbeeld gebruik te maken van kano's, terwijl Waternet zich meer richt op de monstername via vliegende en varende drones.

De afbeelding is een schets van een concept van de watersampler voor eDNA. Dit vormt de basis voor het uiteindelijke concept dat zal worden gebouwd. In de afbeelding is links de beschermende buitenkant te zien en rechtsonder een deel van het interne mechanisme. Tot slot is rechtsboven het bovenaanzicht te zien. De schets is gemaakt door Tim Hoevenaar.

Kruisbesmetting voorkomen

Belangrijk bij dit onderzoek is het voorkomen van kruisbesmetting tussen de watermonsters. Hoe kunnen we er voor zorgen dat watermonsters die via dezelfde methode worden genomen elkaar op geen enkele manier beïnvloeden?

Meten met sonar

Het eerste ontwerp voor de Tow-Fish is gereed. Een Tow-Fish is een meetinstrument dat achter een vaartuig door het water wordt gesleept. Op die manier wil men de waterkwaliteit van het gehele waterlichaam in beeld brengen in 3D. In deze Tow-Fish zit naast sonarapparatuur ook twee sensoren voor het doorzicht én een sensor die het zoutgehalte in beeld brengt. De volgende stap in het onderzoek is het verder uitwerken van de elektronica en kijken of die werkelijk in het ontwerp past. Hopelijk kunnen we deze zomer nog beginnen met de bouw van de Tow-Fish.